Trotse boer Bert, die een van zijn melkpakken omhoog houdt. In de achtergrond zijn ‘meisjes’, op een rij om gemolken te worden. De dame rechts loeit luid en een hoop dames kijken naar de toeschouwer, net zoals nieuwsgierige koeien zouden doen. Dus, wat zien we hier eigenlijk? Is het een grap, of een satire misschien? Voor mij is het een beeld van absurditeit. Aan de ene kant grappig bedoeld, maar zeker met een aantal serieuze vragen op de achtergrond.
Zowel koeien als vrouwen zijn moederdieren, beiden geven melk; wat is het verschil? Als een vrouw tot in oneindigheid kinderen moet krijgen die op hun beurt van haar weggenomen worden, ze haar hele ‘nuttige’ leven aan een melkmachine gekoppeld zit en zodra ze ouder wordt en de melkproductie stopt, verwordt tot een stukje ‘mama’ op je bord, wordt het plots een tragisch verhaal. Kijkend naar deze inactieve, afhankelijke menselijke moeders doet je toch aanvoelen dat er ergens een betekenisvoller leven voor ze weggelegd moet zijn.
Melk consumeren op zichzelf is niet mis, we doen het immers al duizenden jaren. Echter is het tot een louter economisch proces geworden waarin boer, consument en supermarkt in een ondoorbreekbaar cirkeltje blijven lopen en de koe van dier tot producent of product is geworden. Geboorte en het geven van melk zijn kostbare, natuurlijke processen, die niet zo zouden moeten worden uitgebuit. Stoppen met consumeren hoeft niet, maar we zouden het bewuster kunnen doen. We zouden eens kunnen overwegen om minder, maar goede melk te kiezen en zo nu en dan eens een alternatief voor melk te nemen. Zodat we deze moeders, in ruil voor hun melk, een zo fijn en lang mogelijk leven kunnen geven.